Jak rozpoznać objawy?
Pierwszymi objawami są: duszność oraz kłujący ból w klatce piersiowej, nasilający się w czasie wdechu (rzadziej: ból uciskający lub piekący). Może pojawić się suchy kaszel, krwioplucie, szybki oddech (powyżej 20 wdechów/min), przyspieszone bicie serca; może także dojść do zasłabnięcia lub omdlenia.
Zatorowość płucna niejednokrotnie dostarcza problemów diagnostycznych. Może bowiem przebiegać podobnie do zapalenia płuc, zawału serca czy odmy opłucnowej, a wykluczenie tych chorób wydłuża czas do podjęcia prawidłowego leczenia. Tylko 1/3 chorych, u których dochodzi do zatorowości płucnej, ma widoczne objawy zakrzepicy żył głębokich.
Masywna zatorowość płucna jest bardzo niebezpieczna, może doprowadzić do wstrząsu, a w efekcie do śmierci.
Zobacz też: Udar mózgu - jak udzielić pomocy?
Jak pomóc?
Zatorowość płucna wymaga wdrożenia specjalistycznego leczenia, dlatego najważniejszym zadaniem osoby będącej w pobliżu jest szybkie wezwanie zespołu ratownictwa medycznego dzwoniąc na numer 112 lub 999.
Należy zapewnić choremu możliwie najlepsze warunki do oddychania, dlatego najlepsza jest pozycja półsiedząca. Chorego nie należy pozostawiać samego. Trzeba być natomiast przygotowanym na pogorszenie się jego stanu.
Zatorowość płucną leczy się podając leki trombolityczne, czyli „rozpuszczające” skrzep krwi. Istnieją jednak istotne przeciwwskazania do podawania tych leków (np. udar mózgu przebyty w ciągu ostatniego półrocza), dlatego niezmiernie istotne jest, aby lekarzowi bądź ratownikom przekazać możliwie najwięcej informacji o dotychczasowym stanie zdrowia osoby poszkodowanej. Jeśli to możliwe, przygotujmy dostępną dokumentację medyczną.
Zobacz też: Jak rozpoznać ostrą zatorowość płucną?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
