Coraz mniejsza umieralność na zawał serca
W ostatnich 10 latach zmniejszyło się w Polsce tempo spadku umieralności z powodu zawałów. To w znacznym stopniu zasługa odpowiednio wyszkolonego personelu medycznego, szerszego dostępu do nowoczesnych technologii i coraz większej świadomości społeczeństwa.
Defibrylatory znajdują się już nie tylko w szpitalach, ale też w przestrzeni publicznej (centra handlowe, kościoły, obiekty sportowe).
Czym zatem jest defibrylacja i jakie wyróżniamy rodzaje defibrylatorów?
Czym jest defibrylacja?
Defibrylacja polega na przejściu przez mięsień sercowy prądu elektrycznego o wystarczającej energii, aby wywołać depolaryzację krytycznej masy mięśnia sercowego i przywrócić skoordynowaną aktywność elektryczną. Defibrylacja jest definiowana jako zakończenie migotania, a jej celem jest przywrócenie zorganizowanego rytmu i spontanicznego krążenia.
Poznaj rodzaje defibrylatorów
Współczesne defibrylatory to wysoko zaawansowane technologicznie urządzenia, którymi, w sytuacjach wymagających takiej interwencji, może posługiwać się niemal każdy z nas. W zależności od przeznaczenia wyróżniamy trzy podstawowe rodzaje defibrylatorów:
- stacjonarne (manualne/kliniczne) – z metalowymi „łyżkami” przykładanymi do klatki piersiowej i monitorem pokazującym rodzaj arytmii, czyli niemiarowej czynności serca. Umożliwia on lekarzowi wybór odpowiedniej terapii (używane w szpitalach i karetkach specjalistycznych). Zakłada się, że pierwsza defibrylacja powinna zostać wykonana w ciągu 3 minut od utraty przytomności pacjenta na terenie szpitala;
-
automatyczne zewnętrzne (AED) – z jednorazowymi elektrodami przyklejanymi do klatki piersiowej i algorytmem automatycznie rozpoznającym najgroźniejsze dla życia zaburzenia rytmu serca. Defibrylatory zewnętrzne za pomocą poleceń głosowych
i wizualnych prowadzą zarówno osoby z wykształceniem medycznym, jak i bez niego, przez procedurę bezpiecznej defibrylacji, a także optymalnego prowadzenia uciśnięć klatki piersiowej. Wiele AED posiada zarówno tryb manualny, jak i półautomatyczny; - implantowane kardiowertery-defibrylatory (ICD) – niewielkich rozmiarów „osobiste” defibrylatory, umieszczone zwykle pod skórą poniżej lewego obojczyka, z elektrodami zakładanymi do wnętrza serca (wszczepiane chorym, którzy przeżyli zatrzymanie krążenia lub są w grupie wysokiego zagrożenia zatrzymaniem krążenia).
Zobacz też: Jak użyć defibrylatora?
Jak użyć defibrylatora?
Podstawowe zabiegi resuscytacyjne i automatyczna defibrylacja zewnętrzna*:
- Oceń stan świadomości: delikatnie potrząśnij i głośno zapytaj: „Czy wszystko w porządku?”.
- Jeśli „pacjent” nie reaguje, udrożnij jego drogi oddechowe i sprawdź oddech.
- W przypadku całkowitego braku oddechu lub oddechu nieprawidłowego zadzwoń pod 112 lub 999, znajdź/przynieś AED.
- Rozpocznij resuscytację krążeniowo-oddechową (RKO 30:2):
a. Połóż ręce na środku klatki piersiowej i wykonaj 30 uciśnięć klatki.
b. Uciskaj mocno na głębokość 5 cm i z częstością 100/min.
c. Przyłóż szczelnie usta wokół ust poszkodowanego i wdmuchuj powietrze jednostajnie, aż klatka piersiowa się uniesie.
d. Wykonaj następny oddech, gdy klatka piersiowa opadnie.
- Włącz AED i naklej elektrody – wykonuj polecenia defibrylatora:
a. Przyklej jedną elektrodę pod lewą pachą, drugą pod prawym obojczykiem, obok mostka.
b. Nie przerywaj resuscytacji.
- Odsuń się i wykonaj defibrylację. Nie wolno dotykać pacjenta w trakcie analizy rytmu i w trakcie defibrylacji.
- Jeśli pacjent oddycha prawidłowo – ułóż go w pozycji bezpiecznej, regularnie oceniaj oddech.
*Na podstawie Wytycznych Resuscytacji 2010 (Polska Rada Resuscytacji).
Zobacz też: Defibrylacja - prąd wspomagający serce
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
